Τα προτερήματα του Joker (2) : Είναι ότι πλησιέστερο στην Αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία.

*Αν δεν έχετε γνωριστεί με τον joker ξεκινήστε εδώ

Όπως αναφέρει και ο Κορνήλιος Καστοριάδης (αν ακόμη σκέφτεστε παλαιολιθικά –δεξιά/αριστερά- ναι, πρόκειται για το πρώην κομμούνι), αλλά και ο Αριστοτέλης (κεντρώος;) το πολίτευμα μας είναι ολιγαρχικό. Για την ακρίβεια έχουμε «οικογενειακή μιντιοκρατία». Στην αρχαία Αθήνα τα αξιώματα αποδίδονταν με κλήρο σε όλους τους έχοντες πολιτικά δικαιώματα πολίτες οι οποίοι ήταν υποχρεωμένοι να τα υπηρετήσουν. Όσο υψηλότερο το αξίωμα και μεγαλύτερη η εξουσία που έφερε, τόσο πιο βραχύβια ήταν η θητεία, με αποκορύφωμα τον αρχηγό του κράτους, με διάρκεια ζωής μία μέρα. Το σύστημα αυτό σκοπό είχε να προστατέψει την πραγματική δημοκρατία από την ολιγαρχία, η οποία ήταν η μόνιμη απειλή της.

Σήμερα τι έχουμε; Κάθε 4 χρόνια, βομβαρδιζόμαστε από τα ΜΜΕ και αφού μαστουρώσουμε καλά-καλά, ρίχνουμε ένα χαρτάκι και μία από τις 2 οικογένειες ξαναπαίρνει την εξουσία. Γαμώ τις δημοκρατίες.

Ο Joker όμως βγαίνει με κλήρωση, κατά το αρχαίο πρότυπο. Μετά από τόσα χρόνια συνεχούς κατηφόρας (ή μηπως είστε ευχαριστημένοι;) ο ψηφοφόρος-στόχος της επικοινωνιακής προπαγάνδας αναγνωρίζοντας την, λόγω παραπληροφόρησης, έξωθεν επιβεβλημένη ανικανότητα επιλογής του «καταλληλότερου πρωθυπουργού», αποφασίζει να μετατραπεί από στόχος-λαγός σε στόχος-κοτρόνα: χτυπάτε λαμόγια, δεν τρώγομαι. Μία και μόνη απόφαση, η δέσμευση να αποθέσει την ψήφο του στην θεά τύχη, τον καθιστά άτρωτο στο σφυροκόπημα και, εν αντιθέσει με την αποχή/λευκό/άκυρο, παρόντα, ως όφειλε να είναι τον παλιό καλό καιρό.



Ποιος θα θυμάται τα ονόματα
"Παπαντρέου"
και
"Καραμανλής"
σε 1000 χρόνια;


Γι’ αυτό Joker: για να αλλάξουμε από νεοελληνάρες σε άξιους απόγονους των εωσφόρων αρχαίων.

Υ.Γ. Μια καλή ανάγνωση.