*Αν δεν έχετε γνωριστεί με τον joker ξεκινήστε εδώ
Λίγη ιστορία (προς τεκμηρίωση επιχειρημάτων, δυστυχώς οι αναφορές είναι στα αγγλικά)
Ο πατέρας του όρου «δημόσιες σχέσεις» (public relations) Edward Louis Bernays, ανιψιός του Φρόιντ τον δημιούργησε για να αντικαταστήσει τον όρο «προπαγάνδα», ο οποίος απέκτησε αρνητική χροιά κατά τον α’ παγκόσμιο πόλεμο, λόγω της χρήσης της, με καθολική επιτυχία, από τους γερμανούς. Κατά τα άλλα οι πρακτικές χρήσης του υποσυνείδητου για τον έλεγχο των μαζών, στην υπηρεσία του μάρκετινγκ προϊόντων αλλά και στην πολιτική, δεν διέφεραν και πολύ με την ναζιστική προπαγάνδα του β' παγκοσμίου πολέμου, και φυσικά από τότε εξελίχτηκαν ραγδαία. Επ’ αυτών σας συστήνω ανεπιφύλακτα το εκπληκτικό ντοκιμαντέρ του BBC "The Century of the Self" που κυκλοφορεί σε torrent και στο YouTube. Δεν πίστευα στα μάτια μου, ότι το BBC έβγαλε τέτοιο πρόγραμμα! Εν ολίγοις θα καταλάβετε πως και γιατί η «κοινή γνώμη» (και η ψήφος) χειραγωγείται. Έτσι:
Τα κόμματα ανεβοκατεβαίνουν με βάση της επιταγές των (ιδιοκτητών των) ΜΜΕ.
Το μέγεθος και η ποιότητα της προβολής που θα δεχτεί / υποστεί κάθε κόμμα, είναι απόφαση καναλαρχών και εκδοτών εφημερίδων. Οι οποίοι είναι επιχειρηματίες. Σκοπός τους είναι το οικονομικό όφελος, το προσωπικό τους κέρδος. Το χρήμα. Οι επιλογές τους είναι καθαρά επιχειρηματικές επενδύσεις και έτσι κάθε κόμμα έχει δυο βασικές επιλογές:
1. Να βρει τους απαραίτητους πόρους ώστε να πληρώσει για την προβολή του.
Επειδή «τα λεφτά είναι πολλά Άρη» εξωθούνται σε πρακτικές τύπου SIEMENS, TORR M1, καμένης-οικοπεδοποιημένης γης κ.τ.λ. κοινώς μίζες. Τα «παίρνουν». Για να έχουν να τα δώσουν στους «μιντιάρχες». Για να αγοράσουν «αντικειμενική ενημέρωση» και να εκλεγούν «δημοκρατικά». Εννοείται ότι κρατάνε και μερικά ψιλά για τα προσωπικά τους έξοδα.
2. Να συνάψει συμφωνίες: «βγάλε με και θα σε φτιάξω (και τον κολλητό σου μεγαλοεπιχειρηματία) με την νομοθετική ρύθμιση της αρεσκείας σου». Δεν θα εκπλαγώ καθόλου αν αποκαλυφθεί ότι πολλοί νόμοι φτιάχνονται κατά την προεκλογική περίοδο κατά παραγγελία. Και φυσικά τις τηρούνε. Αλλιώς κατεβαίνουνε.
Ποια είναι η λύση; Η βέλτιστη θα ήταν να συνειδητοποιήσει ο ψηφοφόρος τι είναι η «αντικειμενική ενημέρωση». Πως δεν είναι λογικό 20 μεγάλα κανάλια και εφημερίδες να λένε το ίδιο πράγμα με ελάχιστες διαφορές στα σχόλια. Δεν υπάρχουν ούτε 20 άνθρωποι που να συμφωνούν σε τέτοιο βαθμό. Κάτι μυρίζει. Και φυσικά τα αντικοινωνικά μέτρα περνάνε στα ψιλά γράμματα. Όπως οι αυξήσεις των βουλευτών. Και οι συντάξεις τους. Και οι ασυλίες τους. Ένας τριανταφυλόπουλος μιλάει για τέτοια πράγματα, τις ώρες της τσόντας. Και τα λέει όλα; Εξυπηρετεί συμφέροντα; Κουκουλώνει; Επιχειρηματίας είναι και αυτός και λογικό θα είναι να τα παίρνει. Κάπως, από κάπου. Δεν γνωρίζω.
Το σίγουρο είναι ότι η αντικειμενική ενημέρωση είναι μύθος, αλλά ποιος θα πείσει την «θείτσα μου τη Λίτσα», που αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα μέσα από το «κουτί». Η αντικειμενική αλήθεια για το ποιόν και τις πραγματικές προθέσεις των υποψηφίων είναι απροσπέλαστη. Οι εκ των υστέρων πράξεις τους, μας αποδεικνύουν ότι προς το παρόν μπορούμε μόνο να επιλέξουμε τον καλύτερο ψεύτη. Για δες όμως μια λύση εφικτή η οποία παρακάμπτει την εγγενή άγνοια μας ως ψηφοφόρων: ο Joker! Γιατί κανείς, ούτε φυσικά εγώ, δεν ξέρει ποιος είναι. Είναι το φάντασμα της πολιτικής ζωής. Έτσι:
1. Πλανάται ανέγγιχτος από οικονομική ανάγκη, μίζες, διαπλοκή.
Δεν χρειάζεται προβολή γιατί δεν υπάρχει. Μέχρι την τελευταία στιγμή. Όπου εμφανίζεται από το παρασκήνιο για να δοκιμάσει καθαρός τις δυνάμεις του. Όλοι οι άλλοι, οι «μεγάλοι», είναι μεγάλοι γιατί είναι αγορασμένοι. Έχουν ξεπουληθεί για να μεγαλώσουν. Έχουν κηδεμόνες, αφεντικά να υπηρετήσουν. Όχι όμως ο Joker μας. Γιατί είναι μικρός, αφανής και άγνωστος. Και ίσως καθαρός. Σίγουρα καθαρότερος.
2. Ίσως ξεπουληθεί μετά.
Αν μπει στην βουλή. Αν συμμετάσχει σε κυβέρνηση συνασπισμού. Αν πάρει την εξουσία. Τουλάχιστον σίγουρα θα τους κοστίσει περισσότερο! Και θα βγάλουν μικρότερο κέρδος. Κάτι είναι και αυτό.
3. Όντας μικρός είναι ανεκπαίδευτος στο να τα παίρνει, δεν γνωρίζει πως δουλεύει το σύστημα.
Ο «μεγάλος» που θα βγει, την επόμενη των εκλογών έχει κάτσει στο τραπέζι για μάσα. Ξέρει το μενού απ’ έξω και ανακατωτά. Έχει τα σωστά μαχαιροπήρουνα στην κωλότσεπη, και έχει κλείσει πρώτο τραπέζι πίστα. Ο άμοιρος Joker είναι τουρίστας σε ξένη πόλη: ούτε την γλώσσα δεν πολυμιλάει. Και να θέλει να φάει θα πρέπει να ψαχτεί. Άρα θα χάσει χρόνο. Άρα τελικά, θα φάει λιγότερα.
4. Ίσως και να μην ξεπουληθεί.
Βρε λες;
Να υπάρχουν ακόμα ιδεαλιστές;
Ίσως δεν έχει "μεγαλώσει" ακριβώς επειδή δεν τον ενδιαφέρει το χρήμα και η εξουσία αλλά αληθινά ο συνάνθρωπος του. Ίσως να μειώσει τους μισθούς των βουλευτών. Ίσως να στείλει στο ελικοδρόμιο του κορυδαλλού τα παλικάρια που τόσα χρόνια τα παίρνουν από τους ανόητους ψηφοφόρους-φορολογούμενους (ναι, εμείς είμαστε αυτοί). Ίσως να άρει βουλευτικές ασυλίες και παραγραφές, τιμώντας το σύνταγμα στο οποίο «όλοι είναι ίσοι ενώπιον του νόμου». Κ.τ.λ. Ίσως.
Ας του δώσουμε μια ευκαιρία, έτσι για αλλαγή. Να σώσουμε και τους «μεγάλους» που κινδυνεύουν από τα τριγλυκερίδια και την πίεση. Από το πάχος της ακόρεστης όρεξης τους. Ξέρεις τι είναι να μασάς εναλλάξ με άλλον ένα ασταμάτητα από το ’75; Ας γλυτώσουμε τα παιδάκια τους από την ορφάνια...
Γι’ αυτό … JOKER : το άμεσο αδυνάτισμα των πραγματικά μεγάλων! Για υγεία και ομορφιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου